Dla mnie to majstersztyk. Dałbym dyszkę, gdyby Philip Seymour Hoffman miał większą rolę;)
A na serio, to bodaj najlepszy amerykański dramat, jaki widziałem od dłuższego czasu i zaledwie drugi z twórczości P.T. Andersona. Poplątane losy bohaterów, z których każdy to postać z krwi i kości, a wśród nich m.in. ambitny reżyser porno (świetny Reynolds jako "ojciec" wyrzutków tego brudnego biznesu), młody, inteligentny, lecz podatny na narkotyki i samozachwyt chłopak z dużym "orężem" w spodniach (dobry Wahlberg), mocno ćpająca matka (jak zawsze poruszająca Moore) i wiele innych. Zadziwiające, jak dużo tu pokazano dramatów pojedynczych ludzi, w sposób iście kubrickowski, z wieloma analogiami, symbolami, kapitalnymi rozwiązaniami zdjęciowymi (gdzie Oscar dla Roberta Elswita? Cóż, dostał go dopiero w tym roku) a przy tym z bezpiecznego dystansu kręcony. Może tylko ta końcowa strzelanina w domu dilerów za bardzo przybliżyła film do kina akcji, Anderson chciał koniecznie dowieść swojego realizatorskiego kunsztu, czego czynić nie musiał, bo i bez tego byłby to znakomity, chwytający w kilku scenach za gardło, skomplikowany, a spójny obraz porno-biznesu, bezlitośnie tu obnażonego i zarazem demitologizującego (uff!) tzw. "American Dream".
9/10.