Esther Khan wydaje się być podobna do kamienia. Nie okazuje uczuć, nie ma własnego zdania, i jest niezwykle uparta. Gdy przypadkiem trafia do teatru, odkrywa świat emocji. Nauka gry aktorskiej pod okiem Nathana to dla młodej dziewczyny lekcje życia. Czy jednak Esther zdoła stawić czoła rozbudzonym emocjom?

Esther Kahn pochodzi z żydowskiej rodziny, która niedawno przeniosła się do Londynu. Matka, ojciec i czwórka ich dzieci mieszkają w bocznej uliczce na East Endzie. Rodzina jest zorganizowana niczym mała fabryka- warsztat krawiecki. Ktoś zajmuje się przyszywaniem rękawów, ktoś inny przyszywa guziki. Jedynym słabym ogniwem całego przedsięwzięcia jest Esther. Jako krawcowa jest nie tylko kiepska, ale też bardzo powolna. Wieczorami, gdy cała rodzina gromadzi się przy wieczerzy, by wspólnie odpocząć i pogawędzić, Esther siedzi w ciszy. Wydaje się jej, że ludzie, którzy tak wiele mówią, tylko udają, że sprawia im to przyjemność. Ludzie nie kochają się nawzajem, tylko udają miłość, gdyż tak jest im wygodniej. Starają się przypominać ludzi, gdy w rzeczywistości stanowią zlepek kilku przypadkowych fragmentów. Esther sądzi, że jest zerem. Nikogo nie kocha. Nie chce udawać, że ze światem zewnętrznym łączy ją jakaś więź. Żyje uwięziona w samej sobie, otoczona przez cienie. Dla Esther jedynym miejscem, gdzie ludzie wydają się tworzyć zwartą całość, a nie niezgrabną mieszaninę, jest teatr. Tu, Esther, czarna owca w rodzinie, osoba pozbawiona swojego zdania, odzyskuje głos. Potrafi wypowiedzieć swoją opinię, może niezbyt lotną, ale opinię. "Ten aktor jest w porządku, to zdanie jest niedobre, tak trzeba to zrobić." Nie jest to opinia dotycząca sztuki, fabuły, czy też autora. Tu w teatrze, scena jest dla Esther czymś realnym, prawdziwym. Po przedstawieniu Esther popada z powrotem w bezruch. Esther jest głupia, uparta i bezduszna. Esther jest nieznośna. Matka umieszcza ja w fabryce.
W tajemnicy przed wszystkimi Esther zaczyna szukać pracy w lokalnych teatrach. Nie robi tego z powodu swoich aspiracji artystycznych, lecz raczej ze względów praktycznych. Powolna, pozbawiona talentu potrafi jedynie grać. Dlaczego miałaby nie wybrać zostawić fabryki i zarabiać na życie w lepszy sposób. Zostaje zaangażowana do mniejszej roli i jej rodzice wyrażają zgodę. Esther zdaje się być prawdziwym darem dla widzów. Być może dzieje się tak dlatego, że w rzeczywistości jej życie jest zupełnie puste. Zaczyna sobie dobrze radzić. Po epizodach przychodzą poważniejsze propozycje. Z lokalnego teatru przenosi się na bardziej popularną scenę. Może wyprowadzić się z domu i zamieszkać na Strandzie.
Granie, powrót do domu, sen, i znów granie. Esther prowadzi proste życie. Teatr nie uwolnił jej. Tkwi ciągle w swoim więzieniu, pozbawiona kontaktu z rzeczywistością. Nathan Quellen, stary aktor bierze ją pod swoje skrzydła. Przekonuje ją: "Nie możesz rezygnować z życia. To się musi wydarzyć, musisz... " "Przespać się z kimś? Niech i tak będzie."
Esther postępuje metodycznie. Spotyka dramatopisarza i czyni go swoim kochankiem. W dzień przed bardzo ważną premierą, jej wybranek rozstaje się z nią obcesowo. To za wiele dla Esther. Mężczyzna zjawia się w teatrze w towarzystwie nowej kochanki. Esther stoi za kurtyną obserwując swoją rywalkę. Po raz pierwszy w życiu, Esther poznaje smak prawdziwych uczuć. W trakcie przedstawienia czuje każdy nerw rozpalonego ciała. Życie zadało jej cios nie do zniesienia. Jej podobna do ułudy egzystencja kończy się raptownie.
W drodze do domu Esther nie może powstrzymać łez rozpaczy. "I niczym odbicie samej siebie, powraca do swojej wypracowanej, automatycznej natury, z której wyrwał ją szok. Wyzwoliła z siebie, to co chciała zawsze wyrazić. Wydarzyło się to, co się musiało wydarzyć. Nic się już nie zmieni, Esther stała się prawdziwą aktorką."

Akcja filmu toczy się w XIX wieku w Londynie. Esther Kahn jest młodą dziewczyną pochodzącą z żydowskiej rodziny. Mieszka wraz z rodzicami w dzielnicy East End, gdzie mają swój warsztat krawiecki. Pracuje w nim cała rodzina. Esther jest dziewczyną zamkniętą w sobie, cichą, nie ma własnego zdania, jest bierna i powolna. Całą radość życia stanowi dla niej teatr. Tu odżywa, staje się inna osobą. Dlatego postanawia zostać aktorką. Zaczyna pracę w małych teatrzykach, później przychodzą coraz większe role. Życie Esther nabiera tempa. Ale czy teatr zmieni Esther ?

Londyn, koniec XIX wieku. Esther Kahn mieszka wraz z rodzicami - żydowskimi emigrantami w dzielnicy East End. Wszyscy pracują w rodzinnym zakładzie krawieckim.
Wieczorami, gdy cała rodzina gromadzi się przy wieczerzy, by wspólnie odpocząć i pogawędzić, Esther siedzi w ciszy. Kryje swoje emocje. Jest milcząca i zimna. Wydaje się jej, że ludzie stanowią zlepek kilku przypadkowych fragmentów.
Jedynym miejscem, gdzie ludzie wydają się tworzyć zwartą całość, jest teatr. Tu Esther odzyskuje głos. Scena jest dla niej czymś realnym, prawdziwym życiem.
W tajemnicy przed wszystkimi Esther zaczyna szukać pracy w lokalnych teatrach. Zostaje zaangażowana do mniejszej roli i jej rodzice wyrażają zgodę. Podoba się widzom. Jej puste poza teatrem życie nabiera pełni na scenie. Zaczyna sobie dobrze radzić. Po epizodach przychodzą poważniejsze propozycje. Z lokalnego teatru przenosi się na bardziej popularną scenę.
Nathan Quellen, stary aktor bierze ją pod swoje skrzydła. Przekonuje ją:
"Nie możesz rezygnować z życia. To się musi wydarzyć, musisz... "
"Przespać się z kimś? Niech i tak będzie."
Esther postępuje metodycznie. Spotyka młodego dramatopisarza i czyni go swoim kochankiem. Mijają dni, tygodnie.
Dzień przed bardzo ważną premierą jej wybranek okrutnie, obcesowo się z nią rozstaje. Mężczyzna zjawia się w teatrze w towarzystwie nowej kochanki.
Po raz pierwszy w życiu Esther poznaje smak prawdziwych uczuć. Życie, nie aktorska gra, zadało jej cios nie do zniesienia.
Ester zdobyła pewną wiedzę. W jej życiu zmienia się wiele, ale nie wszystko. Szok mija, emocje gasną, odpływają i Esther pozostaje taka jak była, emocjonalnie pusta. Zdobyta wiedza pozwoliła jej dokonać wyboru. Esther zrozumiała, co to znaczy być człowiekiem. Wybrała jednak bycie aktorką. I dopiero dzięki temu stała się prawdziwą aktorką.

[opis dystrybutora]