Zaskoczyło mnie to że film poszedł w takim kierunku
Jack odczuwa pustkę, nudę swoim życiem
Natrafia na coś nowego co daje mu nową energię
Nie rozumie tego ale to go cieszy, bawi
Próbuje udawać kogoś kim nie jest w nadziei że przyniesie mu to podobne szczęście jakiego doznawał w gwiazdkowym miasteczku i myśli że to rozwiąże jego problem z uczuciem pustki.
Pod koniec okazuje się że się do tego kompletnie nie nadaje, bo po prostu taki nie jest ALE co mi się ogromnie podoba - uznaje że pomimo porażki cieszy się z swojej przygody, próbował całych swoich sił by być kimś innym, zrobić coś innego, a gdy zrozumiał że to nie jest ta droga, nie żałuje tego, bo to doświadczenie sprawiło że choć na chwile poczuł się SOBĄ i rzeczywiście dało mu odrobinę radości, a także bardziej docenił swoje życie jako Pumpkin King
Jednak co teraz
Pod sam koniec odkrywa, że to właśnie relacja z Sally pomoże wypełnić mu tą pustkę, gdyż ona jedyna z całego miasteczka go naprawde rozumiała. Cały czas próbowała mu pomóc. Jack wspomina pare razy że chodziło mu o to aby go zrozumiano - czy to tyczy sie nowej wersji Gwiazdki czy też po prostu jego samego. (Polecam obejrzeć sobie filmik na Youtubie Sideways o tym filmie, gdzie wyjaśnia jak ich wspólny wątek porozumienia jest pokazany nawet poprzez motyw muzyczny.)
Jack nie potrzebował aż tak niczego nowego w swoim życiu - potrzebował KOGOŚ nowego w jego życiu kto by go rozumiał.
Ten film jest niesamowity


Oraz wojsko strzelało do Jacka lecącego saniami - tylko Tim Burton mógł na to wpaść XD