Z wypowiedzi gości zaproszonych przez Wima Wendersa do tytułowego pokoju układa się długa lista powodów, co do niepewności przyszłości kina w dotychczasowej formule. Oto one: (w niektórych przypadkach wymieniam autorów konkretnych słów)

1)Coraz więcej filmów odnosi się do innych filmów, niż do rzeczywistości (J.L. Godard)
2) Brakuje nam świeżych tematów (J.L. Godard)
3) Filmy przestały się opierać na bohaterach (J.L.Godard)
4) Filmy zniszczyli krytycy.
5) Zanikające kino autorskie, Język filmu stał się nieciekawy.
6) Przeplatanie się życia i kina. Twórcy nie posiadają czasu na życie osobiste, co skutkuje zatarciem granicy między tym, gdzie kończy się życie, a zaczyna kino.
7) Coraz większe budżety. Zagrożenie w szczególności płynie od tych co kontrolują pieniądze, bo mogą powiedzieć: "Chcę odzyskać zainwestowane pieniądze pomnożone przez dziesięć" (Steven Spielberg)
8) Hollywood pragnie filmu, który zaspokoi gust każdego, a to niemożliwe (Spielberg)
9) Problemem są dzieci wychowane na telewizji (Michelangelo Antonioni)
10) Przy tworzeniu filmu muszą być brane pod uwagę potrzeby mas.

Czy nie wydają wam się te wypowiedzi bardziej aktualne dziś, niż trzydzieści lat temu, gdy Wim Wenders przygotowywał swój dokument w pokoju 666 w Cannes..?

Za motto filmu mogłyby posłużyć słowa Michelangelo Antonioniego: "Nie jestem pesymistą. Nadal będziemy przywiązani do filmu, ale trzeba myśleć o potrzebach jutrzejszej publiczności".